Wetenschappers hebben onderzocht hoe “religieuze gedachten” op verschillende plaatsen in de hersenen werken, meldt de Spits. “Hersenscans laten zien dat deelnemers bij de gedachte aan god een hoger gedachte patroon volgen. Gedachten aan god zouden vooral de voorste hersenkwab activeren, die gebruikt wordt voor de verbeeldingskracht.” Men trekken hier de conclusie uit dat het suggereert dat God een verzinsel is van de mens. Wat ik interessant vind is dat het de enige uitleg is die wordt gegeven. Mij lijkt het interessant om te weten wat er zou gebeuren als je iemand zou vragen over zijn droomvrouw. Volgens mij gebeurt er dan hetzelfde. Iets wat je in je geestesoog moet zien omdat je geen herinnering ervan heb, maar een voorstelling, omdat je haar nog nooit gezien hebt. Mij lijkt het logisch dat dit deel van je hersenen ingeschakeld wordt omdat we God moeten voorstellen in onze gedachten wanneer we aan Hem denken (bijvoorbeeld). Ik concludeer uit het onderzoek niet dat God een verzinsel is, maar dat het logisch is dat we Hem moeten verbeelden in onze geestesoog omdat we Hem niet kunnen zien. Je kunt het dus beide kanten omzwaaien.
Lees ook:De huidige economische crisis, een teken van God?
Lees ook:Bolt: Disney tegen religie?
Lees ook:Wie God bewaart, is wél bewaard
Lees ook:God bestaat waarschijnlijk niet.
Lees ook:Watchmen – metafoor voor de mensheid
Het prefrontale cortex is het hersengebied dat mensen onderscheid van dieren. Het stelt je in je staat vooruit te denken door het maken van beelden. (en het is verder bij bijna al het ‘nadenken’ betrokken)
Ik ben geen neuroloog maar weet er wel wat van (ik volg nu het vak neuroeconomics) en jou redenering lijkt me sluitend.