De kloof overbruggen

Gister had ik het over onze perceptie van de realiteit en dat onze realiteit afhanklijk is van hoe we in het virtuele ermee in relatie staan. Uit datzelfde tekst van Emanuel Castells, The information age: Economy, Society and Culture (1996), wil ik de kloof tussen de kerk (vooral de gereformeerde kerk) en degenen die ze proberen te bereiken aanspreken. Ik zei eerder dat hoe ik de wereld zie als gelovige bijna als een ander paradigma gezien kan worden ten opzichte van hoe een niet-gelovige persoon naar de wereld kijkt (dat geld ook voor christenen onder elkaar is duidelijk geworden door de uitspraak van Andries Knevel en de scheppingsfolder en de meningen van andere christenen erover.) Hoe bereik je als kerk de mensen in de seculiere wereld?

Belangrijk is voor een christen om te beseffen dat hij op een andere manier naar de wereld kijkt. Nog belangrijker is voor de verschillende generaties om te beseffen dat hun manier van omgaan met de wereld en hun geloof anders is als die van de ander. Dus gaat een jonge christen ook anders om met zijn geloof dan bijvoorbeeld iemand van 55 jaar oud. Bij veel kerken is er ruimte voor diversiteit, maar in de gereformeerde traditie is er altijd al een sterke drang geweest zich te houden aan voorschriften. Daarmee bestaat er een soort van assimilatie-effect zou ik bijna zeggen. Het probleem is dat bij de jonge generatie en de seculiere wereld het vaak anders aan toe gaat. Door de komst van digitale media en een postmoderne denkwijze denken ze op een andere manier over de wereld en gaan ze anders om met de wereld. Dat maakt dat ze zich niet snel zullen voegen bij de kerk en daarom zijn er zoveel mensen die in hun eentje willen geloven. Wat is hier de oplossing voor? Ik kan hier helaas geen oplossing voor bieden, alleen meer vragen.

Kan de kerk blijven zoals het is en door bewustwording van hun perceptie en omgang van/met de wereld een vertaalslag maken naar de jonge en seculiere generaties? Of moet de kerk anders leren denken over de wereld en meedoen aan de nieuwe manier van denken zodat er geen vertaalslag nodig is? En wat zou dat betekenen? Castells zegt hierover: “But the price to pay for inclusion in the system is to adapt to its logic, to its language, to its point of entry, to its encoding and decoding.” Dat hoeft niet per se slecht te zijn, maar misschien is de probleem dat we al een tijdje in een transitie periode zitten waarbij op dit moment het niet mogelijk is om een eenduidige front op de zetten. De invloed van technologie en netwerken op de samenleving is nog te nieuw en maakt de kloof tussen jong en oud veels te groot. Misschien is de oplossing op dit moment voor de kerk om zich zo divers mogelijk op te stellen totdat de generaties in de kerk weer dichter op elkaar zitten qua denken? 

Laten we hiermee naar God gaan en de Geest door ons laten werken hierin, zou ik zeggen.

Lees ook:I got tickets to the superbowl, Jesus!
Lees ook:Omdat geloof geen wetenschap is
Lees ook:Frankfurt bidt voor crisis
Lees ook:Het gaat alle kennis te boven
Lees ook:Een kerk moet als een thuis zijn