Sinds kort ben ik bezig met een reeks over de tien geboden en hoe ze eigenlijk allemaal een connotatie hebben met het woord “relatie” en eigenlijk niet aan “moeten” en “mag niet”. In mijn eerste bericht hierover ga ik er dieper op in.
Gebod 1.1 was het definiëren van de relatie tussen God en de Israëlieten.
Gebod 1.2 is waar God zei: “Keep it real.” Er bestaat geen andere god.
Gebod 2 gaat over dat je op God moet vertrouwen en je niet af moet laten leiden door mensgemaakte symbolen of idolen.
Gebod nummertje 3…
Exodus 20: 7 “Misbruik de naam van de HEER, uw God, niet, want wie zijn naam misbruikt laat hij niet vrijuit gaan.” Wat houdt misbruik maken van de naam van God in? De bekendste is wel het gebruiken van Gods naam tijdens het schelden. Gods naam misbruiken is ook bijvoorbeeld wanneer iemand claimt iets in de naam van God te doen terwijl wat hij doet niet van God komt. In andere vertalingen staat: “Gebruik de naam van de HEER niet ijdellijk…” Kortom: Gebruik Gods naam niet voor je eigen doeleinden.
Relatie: Heb respect voor wie God is en ook je relatie met Hem. Houdt zijn naam in ere.
Lees ook:Relatiegebod no. 4
Lees ook:Relatiegebod no. 6
Lees ook:Relatiegebod no. 8
Lees ook:Relatiegebod no. 5
Lees ook:Relatiegebod no. 9
Mooie interpretatie van de eerste 3 geboden.!
“want wie zijn naam misbruikt laat hij niet vrijuit gaan.”
Dat geloof ik niet. Als God zich daar druk over zou maken heeft hij niet onvoorwaardelijk lief.
Onvoorwaardelijke liefde betekent niet dat je verder kunt doen wat je maar wilt. Je ouders hebben jou ook onvoorwaardelijk lief en toch werd je (hopelijk) gedisciplineerd? Ook in een samenleving wordt er een acceptabel leefnorm gevraagd. Pleeg je diefstal kom je niet vrij voor de rechter maar word je gestraft.
God vergeeft wel 70 x 7 maal en is de wil van God jou bekend maar je blijf volhard in de zonden dan onvlamt zijn toorn over jouw.
Dat betekent het wel. Onvoorwaardelijk betekent zonder voorwaarden. Als je je op een bepaalde manier moet gedragen stelt dat voorwaarden. Je leert als kind al van je ouders dat je liefde moet verdienen; dat heet voorwaardelijk. Ik zeg niet dat het slecht is, het doel is namelijk om normen en waarden de creëren. God heeft niet eens zozeer een engelen geduld dat hij 70×7 maal vergeeft (490x is natuurlijk nog heel weinig gezien alle ‘zondes’ die mensen begaan), er is gewoon geen sprake van fouten in een perfecte schepping.
Onder mensen is een onvoorwaardelijke liefde zeer zeldzaam; maar voor God ligt dat anders. Zie verder mijn reactie van hieronder (2feb09 15:31)
En als je het nou met het tegenovergestelde perspectief zou benaderen? In andere woorden: Niet zien als “God heeft me onvoorwaardelijk lief, maar dan moet ik wel aan dit en dit en dit voldoen.” Maar “God heeft me onvoorwaardelijk lief en ik weet dat dit en dit en dit voor God belangrijk is en het doel nastreef waarvoor ik geschapen ben, dan wil ik dat graag doen. Niet uit vrees voor straf, maar uit liefde voor God.”
Daar sluit ik me bij aan.
Dat gedeelte heeft wel betrekking op de israëlieten en hun verbond met God. Jezus’ bloed is de teken van het nieuw verbond tussen God en de mens. Een verbond van genade en vergeving en niet een van wet en vergelding. Gelukkig
Dus vóór de komst van Jezus was Gods liefde nog niet onvoorwaardelijk? Kan een perfecte God zijn visie veranderen en zo ja, had hij dan moeite zijn woede te regulieren voor die tijd?
Waaraan zou God moeten voldoen om perfect te zijn, en wie gaat dat bepalen? God is wie Hij is.
God heeft nooit zijn visie veranderd. HEEEEEEL kort uitgelegd zit het zo. God schiep de mens in Zijn evenbeeld om te genieten van wat God heeft geschapen en om in relatie met hem te bestaan. God trok zich terug nadat de mens ervoor koos niet naar God te luisteren (zonde = je doel missen). Dat is juist een bewijs dat God niet verandert omdat hij koos niet om te gaan met dat wat de mens geworden is. Hij maakte een belofte aan Abraham en gaf hem een nageslacht (de Israëlieten) met wie hij een verbond sloot. Binnen dat verbond moesten de Israëlieten zich houden aan een wet en konden ze door offers vergeving bewerken voor hun zonden. Hierdoor werd de mens duidelijk dat wat je doet geen oplossing is voor de situatie van de mens. Jezus was de enige mens (geboren zonder zonde omdat hij opgewekt was door de Heilige geest) die kon leven met God zoals God het bedoelt had en God gaf hem prijs aan de dood net als een offer voor de zonde van de mens. Daarom wordt hij ook “Lam van God” genoemd. Alle zondeschuld werd op Jezus geladen net zoals de Israëlieten gewend waren te doen met dieren. God verhoogde Jezus tot heerser over alles van Hij heeft gemaakt nadat Hij hem uit de dood opwekte en ieder die gelooft in de offer van Jezus voor de mens en die hem aanneemt als Heer mag vrijuit tot God komen.
God heeft dus een manier gevonden voor de mens om weer met Hem te leven zonder dat God zelf veranderde. Zijn “woede” was een gevolg van de zonde van de mens en de natuur van het verbond tussen Israëliet en Hem. Hij kwam gewoon zijn deel van het verbond na.
Dus als ik het goed begrijp vind je de bijbelse mythologie aannemelijker dan dat God perfect is? Perfect definieer ik dan als “geen fouten, alles volgens plan”.
Zoals ik je verhaal interpreteer lees ik: God schiep een systeem waarin hij de mens ‘vrije wil’ gaf. Vrije wil was eigenlijk niet aan de orde, want er was een ‘goede’ en een ‘verkeerde’ keuze. Toen de mens verkeerd koos werd God woedend en werd iedereen daar flink voor gestraft. Je wordt niet woedend als het vooraf al je bedoeling was dat mensen verkeerd gingen kiezen. Tenzij God naïef was, maar iemand met zulke vermogens en kennis kan toch onmogelijk naïef zijn? Als God niet wilde dat we verkeerd kozen zou hij dat niet mogelijk hebben gemaakt. Dat zou wel erg hypocriet van God zijn.
Dat is net zoiets als zeggen dat “vrijheid van meningsuiting” is toegestaan tenzij je vloekt of discrimineert. Je hebt er dan zelf voor gekozen te vloeken/discrimineren (vrijheid) al zijn de gevolgen gevangenisstraf. Je spreekt pas van vrijheid als alle keuzes binnen het kader (in dit geval meningsuiting) zijn toegestaan.
Als overmaat van lulligheid is de enige manier om tot God te komen door een verhaal aan te nemen, die in een boek staat waarin tekst geschrapt is en aangepast. De bijbel staat zo stikvol fouten en involledigheden dat ik op rationele gronden het boek als onbetrouwbaar bestempel (om nog te zwijgen van gevaarlijk). De almachtige God laat alleen mensen binnen (in de hemel) die zo naïef zijn om hun twijfels overboord te gooien en gewoon aan te nemen wat er staat? Iedereen die het simpelweg niet kan geloven heeft pech gehad, terwijl er goede redenen zijn het niet te geloven.
Ik kom weer terug op m’n punt dat communicatie met God rechtstreeks mogelijk is. God zal je vertellen dat er niet zoiets is als de hemel en de hel, dat Goed en Fout slechts ideeën zijn, dat de zin van het leven “ervaren” is, niet om een les te leren.
Wat geloof je: je eigen ervaring of de tekst uit een boek?
Er is in reactie zo ongelooflijk veel waar ik op kan reageer dat ik me ga beperken tot een hoofdgedachte.
Waarom zou er een boom zijn waarvan men niet mochten eten? Mijn reactie zou zijn om te zeggen dat het doelbewust zo was om de volgende reden: Als men geschapen is met vrije wil dan zou het zo moeten zijn dat men met God WIL leven. Men zou er dus voor moeten kunnen kiezen. Daarom moest men eerst weten wat het verschil is tussen voor God kiezen en tegen God kiezen. Maar met die kennis is de mens ook onherroepelijk veranderd. Je hebt het over ervaren? De mens heeft kunnen ervaren hoe het is zonder God en om aan hun eigen driften overgelaten te zijn. De mens heeft kunnen ervaren dat “het goede” doen, zelfs volgens een wet gegeven door God, niet helpt en niet kan veranderen hoe de mens is. Pas toen kon de mens inzien dat wat Jezus deed toen hij kwam nodig was om de mens te helpen. Wanneer Jezus terugkomt (de hemel is maar een tussenstop en de hel zoals de meeste mensen hem kent is een verzinsel (het woord hel komt in een goedvertaalde bijbel niet voor)) maakt God alles nieuw en zullen we leven met God terwijl we volledig leven naar onze vrije wil, want omdat we God zullen kennen zoals Hij is en niets meer nodig zullen hebben zal het ook niet nodig zijn enige besluit te maken waarmee we het doel van ons bestaan missen.
Verder is er wat mij betreft geen spraken van of God perfect is of niet, want hoe God ook is, het is goed. En de bijbel getuigt volgens mij ook niet van imperfectie bij God. Het ligt aan hoe de bijbel wordt geïnterpreteerd. Ik geloof in wat ik van God ervaar in mijn leven, maar als God er altijd was heeft zijn invloed op de mens een geschiedenis. En dat staat in de bijbel, hoe onvolledig het ook mag lijken. Dat betekent trouwens niet dat God met niemand anders bezig was in de tijd van de bijbel. Die dingen zijn alleen niet opgeschreven. Ik schrijf ook niet alles op wat God in mijn leven doet en communiceert.
We verschillen niet zoveel van mening als ik dit zo lees. Ik geloof alleen niet in een ‘nieuwe aarde’. Dat zou stellen dat de aarde niet perfect is zoals hij is en dat geloof ik niet. Je ervaart pas wat koud is als je weet wat warm is, wat geluk is door ongeluk te kennen.. God kon zichzelf niet emperisch kennen voordat hij ons schiep. God is al-dat-is en al-dat-niet-is. Door onderscheid te maken tussen “dat-wat-hier-is” en “dat-wat-daar-is” kon hij ervaren hoe het was om te ‘zijn’. De beste manier om te ervaren wat je bent is om te ervaren wat je niet bent. Daarom kunnen we ook niets fout doen in de ogen van God. Zelfs de beeldspraak dat we zonder God hebben geleefd komt tot z’n recht. Al zou ik zeggen “al die tijd niet hebben geluisterd”. God is het al en wij maken er deel van uit. Je kunt niet zonder God leven, want het deel dat je bent is God. Je kiest vervolgens zelf hoe je dat wil ervaren en uiteindelijk is de uitkomst onvermijdelijk
Dat God zich niet empirisch kon kennen voordat Hij ons schiep is een uitspraak waarvan ik denk dat het logisch beredeneerd is op de manier waarop wij mensen onszelf en de wereld om ons heen ontdekken, maar om God daaraan te onderwerpen zou ik niet doen. Soms is “ik weet het niet” het beste antwoord, vooral wanneer het de waarheid is.
En als ik kijk naar hoe wij omgaan met de aarde dan zou ik zelf ook een nieuwe willen wanneer Jezus terugkomt
En God menselijke emoties toekennen is dat niet?
Zou je je reactie even kunnen toelichten? Ik begrijp hem niet helemaal.
“Dat God zich niet empirisch kon kennen voordat Hij ons schiep is een uitspraak waarvan ik denk dat het logisch beredeneerd is op de manier waarop wij mensen onszelf en de wereld om ons heen ontdekken,”
Dat geldt dan toch ook voor het toekennen van menselijke emoties aan God?
*regel 1 “reageer” = reageren
Dat klopt maar ik denk dat in dit geval belangrijk is hoe wij dat wat God doet interpreteren. Bijvoorbeeld bij de toorn van God denken we dat God boos is, maar dat hoeft niet zo te zijn.
Maar ik denk dat God een bewogen God is die zeker emotioneel is. Hij is geen logische computer, want logisch gezien zou er geen reden zijn voor God om behoefte te hebben aan een schepping als hij uit zichzelf niets tekort komt. Dat houdt in dat hij in zichzelf “behoefte” had om ons te maken. Ook het feit dat hij liefde toont en genadig is blijkt dat God met ons begaan is en met ons meevoelt.
“Dat houdt in dat hij in zichzelf “behoefte” had om ons te maken”.
of de behoefte nou emotie is of ervaring, je komt er niet onder uit om menselijke termen te gebruiken (behoefte, emotie, ervaring).
Wat vind je van deze redenatie: God was “het al”, al is dat conceptueel. Als iets niet in relatie staat tot iets anders, kun je het evengoed niet benoemen. Om te ervaren te “zijn” zul je in relatie moeten staan tot iets anders. Dus om God te “zijn” was de schepping onvermijdelijk.
Maar als je zegt dat we eigenlijk deel van God zijn dan is alles God en staat God dus nooit in relatie tot iets anders dan zichzelf.
Wat betreft de menselijke termen waarmee we God beschrijven: Dat is onvermijdelijk natuurlijk omdat je moet roeien met de riemen die je hebt, maar in hoeverre je in wilt vullen hoe je denkt dat God zich bijvoorbeeld, moest “leren kennen” etc. is voor mij een andere kwestie. Ten eerste impliceert het dat God uit zichzelf niet alles weet en kent en ten tweede begeef ik me dan op een gebied waarbij ik vind dat ik wie God is verlaagt naar mijn eigen denkniveau en dat is in strijd met hoe ik God in ere wil houden. Dus hoe logisch of aannemelijk de invulling/analyse/uitleg ook mag lijken laat ik het zelf liever over aan God en hoe het ook al gegaan is zonder dat ik het per se moet weten. Want zulke uitspraken zijn voor ons doen bij uitstek a priori.
“Maar als je zegt dat we eigenlijk deel van God zijn dan is alles God en staat God dus nooit in relatie tot iets anders dan zichzelf.”
Klopt. Als je een kopie van jezelf zou kunnen maken kun je jezelf ook ervaren, ondanks dat ze allebei jouw zijn.
_
“Ten eerste impliceert het dat God uit zichzelf niet alles weet en kent”.
Kennis en ervaring zijn twee dingen. Aangezien alles God is, ervaart God dus ook alles.
_
“op een gebied waarbij ik vind dat ik wie God is verlaagt naar mijn eigen denkniveau en dat is in strijd met hoe ik God in ere wil houden.”
Een God die alles is (alle kennis) en alles beleeft (alle ervaring) vind je een laag beeld van God? Hoe definieer je dan almachtig?
_
“laat ik het zelf liever over aan God en hoe het ook al gegaan is zonder dat ik het per se moet weten.”
Dat het allemaal oneindig veel complexer is dan wij kunnen bevatten maakt de filosofie zo interessant, maar dat wil niet zeggen dat we een vereenvoudigde versie kunnen begrijpen op ons denkniveau. Als we zeggen dat “God alles schiep” en dat er daarvoor dus nog geen schepping was, dan vullen al in dat er een “ervoor” en een “erna” was. Toch is het niet aannemelijk dat de schepping puur causaal was. Einsteins theorie bewijst dat tijd relatief is. Als je tijd als cyclus beschouwt ipv een lijn dan is God altijd alles geweest en heeft altijd alles geweten en alles maakt er deel van uit. Dat is toch een fantastisch idee? Ik zie niet hoe je dan God te kort doet.
“Een God die alles is (alle kennis) en alles beleeft (alle ervaring) vind je een laag beeld van God?”
Het gaat me eigenlijk niet om het beeld zelf maar het feit dat wij een beeld creëren van iets waarvan ik vind dat we het alleen kunnen bedenken.
Over de relativiteit van tijd gesproken vind ik dat ook zeer interessant. Dat houdt dus ook in dat God zich altijd al empirisch kende en zo niets tekort kwam. Dat verandert voor mij hoe ik je eerste uitspraak erover zie en komt het overeen met wat ik vind al is de uitleg erachter anders als hoe ik het zou doen. Een edifying conversation zoals Jurgen Habermas het zou stellen
Het is dan ook niet makkelijk om al je gedachten en ideeën in een paar alinea’s samen te vatten, zoals Donald Walsch zegt: “geschreven woord is de slechtste verspreider van waarheid”. Leuk dat we dan toch dezelfde conclusie trekken; al is het via een andere weg.
Boeiende discussie in ieder geval, ik denk dat het al met al een mooi verhaal is geworden
Boeiendste blog op het web.
IK lees hier het volgende =
Exodus 20: 7 “Misbruik de naam van de HEER, uw God, niet, want wie zijn naam misbruikt laat hij niet vrijuit gaan.” Wat houdt misbruik maken van de naam van God in..
Er staat duidelijk NAAM niet titel: GOD is een titel, HEER is een TITEL…..
GOD heeft wel degelijk een naam : JHWH, of Jahweh, of JEHOVAH !!!
Men gaat hier gewoon voorbij aan het doel : DE NAAM !!!!!!